Territori i Bujanocit i takonte fisit më të madh ilir, dardanëve. Në antikë ky rajon sundohej nga romakët. Më vonë ra nën sundimin e Bizantit. Me shkatërrimin e Perandorisë Bizantine, nga shekulli XII deri me ardhjen e turqve, e sunduan mbretërit serbë. Nga viti 1427-1912, plot 485 vjet, u sundua nga turqit.

Për studimin dhe shpjegimin e toponimeve të Bujanocit me rrethinë duhet të merren parasysh elementi ilir, thrakas, romak-bizantin, shqiptar, serb dhe ai turk.
Ndër shekuj toponimi Bujanoc ka marrë forma të ndryshme. Nga shqiptarët është quajtur: Bujanoc, Bujanovc, Bujanofc, nga serbët Gojanovci, Bujanovce, Bujanovac, kurse nga turqit Boyanofça.

Bujanoc. “Në mbarim të epokës parahistorike territori i sotëm i Bujanocit i përkiste fisit të lashtë ilir-dardan” (T.P.Vukanović, Bujanovac, Vranjski Glasnik, kjn.II, Vranje, 1966, f.71). Nga kjo del se kuptimi i emrit Bujanoc rrjedh nga gjuha ilire.

Bujan/ë-a. Fjalë me prejardhje ilire. Në gjuhën e sotme shqipe do të thotë vend i thellë me ujë; pellg-u, gjeogr. Trevë e ulët fushore e rrethuar prej malesh. Kuptimi i kësaj fjale me prejardhje shqipe, siç shpjegohet edhe në fjalorin e gjuhës së sotme shqipe, ngjason me vendin në të cilin gjendet Bujanoci.

Bujanovac. Autorët serbë emrin Bujanovac e shpjegojnë me kuptimin e tokës pjellore, të begatshme (bujno mesto – vend pjellor). Disa prej tyre thonë se këtij qyteti emrin Bujanovac ja lanë zanatlinjtë dhe tregtarët, të cilët thoshin se Bujanoci ishte vend i begatshëm, vend ku fitohej paraja. Ata kuptimin e emrit të qytetit e nxjerrin nga foljet bujati, rasti (shq. zmadhohem, rritem).

Gojanovci. Në fillim të shekullit XII Bujanocin me rrethinë e pushtuan mbretërit serbë. Në dokumentin e parë të shkruar të vitit 1379, Bujanoci njihej me emrin Gojanovci. Autorët serbë këtë emër e nxjerrin nga serbishtja goja (dele), ngase në atë kohë në Bujanoc ruheshin shumë dele.

Boyanofça. Turqit në defterët dhe në hartat e tyre Bujanocin e shënonin Boyanofça – koy, (fshati Bujanoc)